Η εξαίρεση και ο κανόνας

Του Γιώργου Περιβολάρη
geoper@otenet.gr

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ κανείς τις πρόσφατες συνεδριάσεις του νομαρχιακού και δημοτικού συμβουλίου Φλώρινας για το ζήτημα της στέγασης του τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, είναι αμφίβολο εάν κατέληξε σε κάποιο συμπέρασμα.
ΟΙ ΠΑΝΤΕΣ πήραν το λόγο και αναφέρθηκαν σε προτάσεις, λύσεις, ιστορικό. Στην ουσία όμως δε μπήκε κανείς. Και η ουσία είναι το πως φτάσαμε σε αυτό το σημείο. Κανείς δεν επιχείρησε να δει τα γεγονότα με ρεαλισμό και να δώσει την πραγματική διάστασή τους. Γιατί, αν επιχειρήσει κανείς να το κάνει, τότε πολλοί θα πρέπει να πάψουν πια να μιλάνε. Γιατί έχουν τεράστιες ευθύνες.
ΩΣΤΟΣΟ, από τις δύο αυτές συνεδριάσεις πήραμε ως Φλωρινιώτες και ένα καλό μάθημα. Καταρχήν, φάνηκε ξεκάθαρα πως οι «άρχοντες» αυτού του τόπου δεν πρόκειται ποτέ να συμφωνήσουν ούτε ως προς τις λύσεις, πόσο μάλλον ως προς τις ευθύνες. Και η διαπίστωση αυτή, δυστυχώς, ήρθε από τον πρόεδρο των φοιτητών όταν πήρε το λόγο στο νομαρχιακό συμβούλιο. Τα λόγια του γροθιά στο στομάχι όλων μας. Αν και κάποιοι έκαναν πως δεν κατάλαβαν…
ΤΑ ΛΟΓΙΑ αυτού του φοιτητή, που εκπροσωπούσε όλους του συναδέλφους του, είναι δυστυχώς η πραγματικότητα. Κοντεύει μήνας από τότε που οι φοιτητές ξεκίνησαν τις κινητοποιήσεις και όμως αποτέλεσμα δεν υπάρχει. Αυτό πως μπορεί άραγε να χαρακτηριστεί; Κάποιοι μιλάνε για αδιαφορία, κάποιοι άλλοι για ανικανότητα. Δε ξέρω τι είναι ακριβώς, ξέρω όμως πως όσο διαιωνίζεται αυτή η κατάσταση, αποτέλεσμα δε θα υπάρξει.
ΚΑΙ ΤΟ δυστύχημα είναι πως το ζήτημα του τμήματος δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό. Είναι ο κανόνας, ως προς τον τρόπο που κάποιοι λειτουργούν και ορίζουν τις τύχες αυτού του τόπου. Η εξαίρεση αργεί ακόμα…